ทํานองเดิน หรือทำนองเดินธรรมดา หมายถึง ทำนองที่ใช้บรรยายเนื้อความทั่ว ๆ ไป หรือบทนำเรื่องทั่ว ๆ ไป หรือที่เรียกว่าทำนองบทเกริ่น เวลาพระเทศน์ทำนองเดินจะใช้เสียงต่ำเน้นเสียงช้า ๆ ชัด ๆ ใช้เสียงแบบธรรมดา ๆ แต่จัดจังหวะให้พอดีไม่ช้าไม่เร็วเกินไป ให้มีลีลานิ่มนวล ไม่อ้อมแอ้มคลุมเครือ ชัดถ้อยชัดคำ มีความกระชับมีจังหวะเสมอต้นเสมอปลายและมีเสียงเอื้อนตอนลงท้ายวรรค